اصل سس چیلی از فلفل تند و گوجه‌فرنگی به دست می‌آید و ممکن است گرم یا شیرین سرو شود، اما ترکیب سس مایونز به همراه ادویه‌جات تند و گوجه‌فرنگی اغلب به نام مایونز چیلی شناخته می‌شود که برای ذائقه‌ها و غذاهای مختلف ساخته شده است. این سس معمولا برای همبرگر و دیگر ساندویچ‌ها استفاده می‌شود و ترکیبات آن ممکن است با اضافه کردن سبزیجات تازه تغییر کند.

تاریخچه:

اولین رد پای نام مایونز را در یک دستور پخت ژله در سال ۱۸۰۶ می توان یافت که البته در آن از تخم‌مرغ که ترکیب اصلی مایونز است استفاده نشده بود. از همین رو به نظر می رسد لغت مایونز تا قبل از قرن نوزدهم برای ترکیبات ژله‌مانند استفاده می شد. انگلیس و فرانسه هر کدام مدعی ابداع اصل این سس هستند اما برخی معتقدند بر خلاف تصور، مایونز یا ماهونز در اصل اسپانیایی است و بعد از پیروزی فرانسه بر این مناطق، به فرانسه رفت و ترکیبات امروزی به آن اضافه شد. رنگ سس مایونز معمولا سفید است اما در صورت داشتن ترکیباتی مثل سس خردل یا لیموترش ممکن است رنگ آن تغییر کند. در بیشتر دستور ساخت‌های سس مایونز، تخم مرغ، روغن زیتون و سرکه عناصر اصلی هستند و تقریبا همه جا به‌صورت سرد سرو می شود. بعد از ورود سس مایونز به ایران، ترکیبات اصلی آن با ذائقه‌ی مردم ایران تغییر کرد و امروزه یکی از سس‌های معمول یک سفره‌ی ایرانی است.