در ترکیب خردل ملایم، به منظور کاهش تندیِ خردل، مایونز هم به کار رفته است. این محصول چاشنی مناسبی برای انواع فرآورده‌های گوشتی و سالاد است.

تاریخچه:

سس خردل یکی از قدیمی ترین سس‌هایی است که بشر ساخته است. رومی ها اولین کسانی بودند که خردل را از گیاهی به همین نام گرفتند و آن را به‌عنوان یک سس کشف کردند. از کتاب آشپزی قرون اول میلادی این طور برمی آید که رومی ها سس خردل را با آب انگور و سرکه و روغن تهیه می کردند. فرانسوی ها در قرن دهم میلادی سس خردل را شناختند و به شیوه‌ی متفاوتی آن را تهیه کردند. اولین نشانه‌های استفاده از خردل در فرانسه به قرن سیزدهم میلادی و در میان خانواده‌های اشرافی این سرزمین بازمی گردد. سس خردل به‌عنوان یک عنصر جدانشدنی از هات‌داگ آمریکایی برای نخستین بار در سال ۱۹۰۴ به‌وسیله‌ی شرکت آر.تی. فرانسوی به آمریکایی ها معرفی شد. خردل به‌‌ علت خاصیت ضدباکتری لازم نیست در یخچال نگهداری شود، زیرا باکتری های مضر در آن رشد نخواهند کرد. ترکیب دانه‌های خردل با نمک، آب و آبلیمو سس خمیرمانندی از خردل با رنگ زرد یا قهوه‌ای تیره به وجود می آورد. مزه‌ی این سس معمولا کمی تند است که بستگی به میزان استفاده‌ی سرکه در آن دارد. از این سس بیشتر درغذاهای با گوشت قرمز استفاده می شود.